Języczka syberyjska

Języczka syberyjska Ligularia sibirica to jedna z najrzadszych roślin na terenie Polski. Jest okazałą, wieloletnią rośliną zielną o dużych, sercowatych  liściach z ząbkowanymi brzegami, łodygach wysokości 50-180 cm oraz walcowatych kwiatostanach zbudowanych z 10-40 koszyczków. Żółte kwiatostany pojawiają się w pełni lata i mogą kwitnąć aż do września. Języczka syberyjska jest hemikryptofitem, co oznacza, że jej liście na zimę obumierają, zaś suche pędy utrzymują się do wiosny. Czas życia pojedynczego okazu  nie jest znany, prawdopodobnie wynosi około 15-25 lat. Języczka syberyjska kwitnie od pierwszej połowy lipca, nawet do początku września. Rośliny wytwarzają owadopylne kwiaty obupłciowe. Owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu . Języczka występuje na terenach podmokłych, na torfowiskach, źródliskach na brzegach rzek. Zanika w takich miejscach w miarę pojawienia się roślinności zaroślowej i leśnej. W Polce znanych jest dotąd tylko 7 stanowisk języczki syberyjskiej.

Ciekawostka:
Gatunek łatwy do odróżnienia w czasie kwitnienia i owocowania. W stanie płonnym, liście języczki syberyjskiej są podobne do liści knieci błotnej Caltha palustris, z którą może być mylony, ponieważ zajmują te same siedliska. Cechy pozwalające odróżnić te dwa gatunki to nieco inny kształt blaszki i ogonków liściowych oraz odmienne unerwienie blaszki liściowej. Języczka syberyjska posiada ogonki liściowe na przekroju „V”kształtne, natomiast knieć błotna „U” kształtne.