Kormoran

Kormorany Phalacrocoracidae należą do rzędu pełnopłetwych i rodziny kormoranów. Jest to duży wodny ptak, który ze względu na przemakalność upierzenia żeruje jedynie na wodach. Posiada czarne połyskliwe ubarwienie piór z zielonkawym metalicznym połyskiem w okolicy szyi i skrzydeł. Zazwyczaj samce są większe od samic. Osiągają masę ciała od 1,3 kg do 3,1kg. W okresie godowym kormoranom na głowie i szyi wyrastają białe nitkowate pióra. Również na bokach ciała i u nasady nóg pojawiają się białe plamy, które zanikają w trakcie okresu lęgowego.

Kormorany prowadzą aktywny tryb życia za dnia. Są to ptaki żyjące w koloniach tworzących niekiedy kilka tysięcy par. Gniazda zakładają na krzakach, skałach, trzcinach, ziemi, jednak najbardziej preferują zakładanie gniazd na drzewie. Czasami na jednym drzewie można dostrzec nawet do 70 gniazd. Kormorany składają jaja raz w roku. Młode osiągają dojrzałość płciową w 3 roku życia. Kormorany opiekują się swoim potomstwem, oboje rodzice wysiadują jaja, a po wykluciu (po 28 – 31 dniach) karmią pisklęta. Samica może złożyć od 3 do 6 jaj w okresie od końca lutego do końca kwietnia.

Kormorany należą do gatunku ptaków wędrownych, odloty zaczynają się już na przełomie sierpnia i września. Miejscem zimowania kormoranów odlatujących z północnej i środkowej Europy jest zazwyczaj południowa Europa i rejon Morza Śródziemnego. W Polsce często kormorany zostają na zimę, żerują wtedy w okolicy Zatoki Gdańskiej i w rejonie zalewu Szczecińskiego. W innych rejonach jego zimowanie zależy od przebiegu zimy i stopnia pokrycia terenu śniegiem i lodem. Kormorany żywią się głównie rybami. Mogą żerować samotnie lub w gromadach, w miejscach gdzie występują ławice ryb. Zazwyczaj ich pokarmem są najliczniejsze gatunki ryb. W Polsce kormorany występują głównie na wybrzeżu i w paśmie pojezierzy na północy i zachodzie kraju, czyli w miejscach gdzie znajdują się duże akweny wody słonej i słodkiej. Rzadziej można je spotkać w centralnej i południowej Polsce.